Yıllar evvel,"Yasemin'in Penceresi'nden" programına katılmıştı Beyaz.Hayat hikayesini anlatırken babasının hastalığından bahsetmiş,yaşadıkları sıkıntıları anlatmış,gözleri dolmuştu.Çok samimi gelmişti anlattıkları. O gün bugündür pek severim kendisini.
Bir de Mario Frangoulis'i severim. Ne alaka demeyin.. Bundan 2-2.5 sene evvel Ayşe Arman'la bir röportajını okumuştum. Hayat hikayesi pek dokunmuştu bana..Okumak istersen buraya bir tık.
Hikayesini okuduktan sonra düşünüyor insan... Çocukken neler atıyorsun içine, hangi sahneler kazınıyor beynine.
Herşeyin düzgün gitmesine çalışırken, bir yerlerde hata yapıyor muyuzdur acaba?
Çocuğunu yetiştirirken,istemeden sebep oluyor muyuzdur bazı sahnelerin kazınmasına?
Bir iki adım önden gitmeli hayatta,durup geriye bakabilmek için,yaptıklarını önceden tartmak için,o küçücük beyinlere kötü hatıraların kazınmaması için,
Çocuğun için,onun geleceği için..
Mümkün mü?
Mario ile tanışmak istersen buraya bir tık.
.JPG)
14 yorum:
ben kötü sahneler kazıyorum galiba bu sıralar evladımın beynine :((
karı koca biraz daha sakin olmayı becrebilirsek, biraz daha öfkemizi ve tepkilerimi kontrol altına almayı başarabilirsek tadından yenmez bi pırlanta çıkacak ortayaa:((
Evet,Meltemciğim,çok dikkat etmemiz gerek. Biraz sabır sadece....
ne güzel yazmışsın pınar
bunların farkında olman, düşünmen bile ne kadar önemli
ve malesef kazınıyor ve hi unutulmuyor
anlık yaşantılarda hatırlıyorsun...
Önemli olan,hatırlanan güzel anların çokluğu değil mi Ceyda?
merhaba,
Mario beni de düşündürdü, ne fenaymış gerçekten..
Ama bir çocuğu da (Mario gibi olmasa da) kötü anılar olmadan yetiştirmek imkansız gibi geldi bana.. Keşke olabilse
Zizim benim,
HAklısın muhakkak olacak o kötü anılar.. Ama Ceyda'ya dediğim gibi önemli olan güzel anıların çokluğu bence..
Sevgiler
Pınar
Ufak tefek gerginlikler, bagiris cagirislar, o kadar endiselendirmiyor beni. Hayat bu. O da ogrenmeli. Bazen boyle olur. Daaa, bu adamin ki gibi birsey degil tabii yaaa. Ne yazacagimi sasirdim! :(
Düşünsene,bildiğin karpuz.. Adama neler çağrıştırıyor..
hele şimdiki çocuklar daha 3 yaşında 2 yaşındaki olayı hatırlayabiliyor bazen korkuyorum hep böylemi olacak unutmazmı hıç diye benim hatıralarım 7 yaşında başlıyor onları bile hayal meyal:)kime çekmişbilmem artık..
Ahhh canım kötü şey varsa unutsunlar da, kaç yaşını hatırladıkları hiç önemli değil :))))
Kime çekmiş bilmem ama bizimkinin bize çekmediği kesin ,hahahaha :)))
Merhaba
Bloglar arasında dolaşırken rastaldım size, bir süredir izliyorum. Yorum yazmak bu güne kısmetmiş, önceden yazdım mı hatırlayamadım şu an :(
Çocuklarımızın üzerine titriyoruz. ama hayatı kontrol etmek mümkün değil. Buna çaba harcamak ise, tavsiye etmem. İnsan kendini kuyu dibinde bulabiliyor.
Bazı şeyleri oluruna bırakmak gerek, mutlaka bizlerle yaşadıkları olaylar onlarda izler bırakıyordur. Önemli olan dengeli ve ölçülü olabilmekmiş. Ben bunu keşfettim bu yaşımdan sonra :) sevgiler
Esra hoşgeldin... Keisnlikle dengeli ve ölçülü olmak önemli,önemli de becerebilmek çok çok daha önemli.. Umarım yapabiliriz..
Sevgiler
Pınar
Mario, bende bayılırım ama bilmiyordum dip notu.Daha bir sevdim keratayı şimdi:))Sevgiler
Sinemciğim,ailemizin tenoru.. Sevdik kendisini...
Yorum Gönder